விழித்திருக்கும் தெருவிளக்கு வெளிச்சத்தில் இரை தேடி அலையும் நாயென பசித்திருக்கிறது நின் ஞாபகம் ;
விரல் தட்டும் கடைசி சாம்பல்
நீ அன்பளித்த ஆஷ்டிரேயில் அனாதையாய் அடக்கம் செய்யப்படுகிறது ;
மறக்கத் துடிக்கும் இதயத்தின் முயற்ச்சியில் தரை முத்தமிட்டு வீழும் நட்சத்திரமாய் நான் ;
படுக்கையில் கசங்கிக் கிடக்கும் தூக்கத்தின் சுருக்கங்களை நிமிர்த்திட எத்தனிக்க கனவின் வாசற்படியாகிறது தலையணை;
பெரும் சாபத்தால் சபிக்கப்பட்ட சாமத்தை சமைத்து காத்திருக்க ருசிக்க வாராது ஆயினும் சபிக்க வா~~~
- வித்யாசன்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக